دیشب خسته تراز هرروزبودم

کاش میشد گوشه ای مینوشتم:

خدایا!خیلی خسته ام...

فــــرداصبح بیدارم نـــــکـــــن!

چه خوش خیال بودم...

که همیشه فکرمیکردم درقلب تومحکومم...به حبس ابد!!!!

ولی زندانبان به یکباره برسرم فریادزد...

هی...تو...آزادی!

وصدای گام های غریبـــــــــــــه ای که به سلول من می آمد...!

خداوندا!

توخودگفتی که در قلب شکسته خانه داری

شکسته قلب من جانا به عهدخود وفا کن

من تمنا کردم

که توبامن باشی

وتوگفتی هرگـــــز

سخنی سخت و درشت ومــــرا

غصه این هرگزکشت!

من ندانم که کی ام

من ندانم که چی ام

من فقط میدانم که تویی

شــــاه بیــــــت

غزل زندگی ام...

درآسمان زندگی خودجست وجوگر ستاره ای بودم

                                      به درخشندگی خورشید،به پاکی دریا...یافتــــم

لحظه شیرینی که به تودل بستم ازتوپرسیدم:تومنی یامن تو؟!

                                                                      وتوگفتـــی هــــــــردو

من به توپیوستم،گفتم ای کاش پناهم باشی

                               همه جاوهمه وقت دست تودردستم،تکیه گاهم باشی

وتوگفتی هستــــــــــــــــــم...تانفس هست کنارت هستم

دل تو وقتی میگیره دل من میخواد بمیـــــره

            حاضرم دلم فدات شه تاکه قلب تونگیــــــره